Gastblog, In de Media

Ik durfde de dood nooit dichtbij te laten komen

23 jun, 2017  

2016. Een mooie ochtend in mei. De zon verwarmt de auto. Ik ben op weg naar een klein dorp in Brabant. Daar gaan Ingrid en ik Anna en Bram ontmoeten. Bij hen thuis. Al wekenlang zochten we naar mensen die ongeneeslijk ziek zijn en openstaan voor een gesprek. Uiteindelijk vinden we Anna. Een vrouw van onze leeftijd. Met een steeds muterende, niet te genezen vorm van kanker. Waarom we haar willen spreken?

Ingrid en ik willen iets doen op het gebied van palliatieve zorg. De weken hiervoor voerden we tientallen gesprekken met mensen die zorgden voor een dierbare in de laatste fase van hun leven. Terugblikkend op die periode ontdekten we dat de verzorgende naasten behoefte hebben aan emotionele hulp. En zo ontstond het idee voor Before you leave: een app die je helpt om gesprekken te voeren met een ongeneeslijk zieke naaste. Met een prototype hiervan op zak gaan we aan Anna en Bram vragen of de app ook echt iets toevoegt als je er middenin zit.

Ingrid en ik stappen uit onze auto. We staan midden in het bos. Een feeërieke woonomgeving. De tuin waarin we zitten wordt voornamelijk gevuld met een grote vijver tussen de bomen. We krijgen zelfgemaakte appelflappen en cappuccino. Het klinkt allemaal mooi. Maar voelt het ook zo?

Anna en Bram beginnen te praten, vrij. Ik merk al gauw in het gesprek dat het tegen mijn verwachting in niet de ziekte is die mijn aandacht trekt in hun verhaal. Of het feit dat Anna zo jong is en weet dat ze niet oud zal worden. Het is de manier waarop Anna ermee omgaat die juist van alles in me losmaakt.

Ze is eerlijk en duidelijk. Ze lacht als ze praat. Ze straalt openheid uit. Anna is een vrouw met een missie. Ze wil sterfelijkheid juist bespreekbaar maken. Ze wil delen. Ze is dankbaar. Voor de mensen die ze om zich heen heeft. Voor Bram die er altijd voor haar is. Voor haar vriendinnen die met haar nadenken over uitvaartwensen. De artsen en verplegers in het ziekenhuis zoekt ze op of stuurt ze kaartjes. Omdat ze het zo bijzonder vindt dat anderen met haar vechten voor haar leven.

Na enkele uren gaan we onze eigen weg weer. In de auto zit ik te janken met een glimlach op mijn gezicht. ‘Ja, het voelt mooi’. Ik durfde de dood nooit dichtbij te laten komen. En nu ik het deed, gaf Anna me een prachtig inzicht: het leven is zo enorm de moeite waard.

Ook met de introductie van de app willen we dit gevoel overbrengen. Lachen, huilen, het dichterbij laten komen. Met elkaar delen. Nu het kan.

Bovenstaand artikel verscheen in nr. 41 van ‘Voor Elkaar’ – een blad van en voor medewerkers van coöperatie DELA. Het werd hier met toestemming gereproduceerd. De auteur – Esther Bennenbroek – ontwikkelde samen met Ingrid van Loon ‘Before You Leave’: een app die je helpt om betekenisvolle gesprekken te voeren met iemand die ongeneeslijk ziek is.

De app zit vol met vragen die jij kunt stellen aan degene die ziek is: soms luchtig, soms meer diepgaand. En natuurlijk kun je de antwoorden vastleggen als tekst, video of stemopname. De vragen zijn opgesteld in samenwerking met beroepsmatige- en ervaringsdeskundigen. Ga voor meer informatie naar www.beforeyouleave.nl en download de app hier voor iPhone/iPad of hier voor Android.

De app is helemaal in lijn met mijn boodschap van verbondenheid. Bram en ik raden ‘m dan ook van harte aan als je iemand bent of kent die in deze situatie zit. Het is een prachtige kans om dichter bij elkaar te komen en dat wat wezenlijk is met elkaar te delen.

Anna - Eva Door:



7 Responses

  1. Otger schreef:

    Een prachtige weergave, van wat ik, en waarschijnlijk vele met mij, voel na een bezoek in het feeërieke bos, aan een geweldig stel, en een sterke, innemende en prachtige vrouw.

    • Hans Oelen schreef:

      Mooi en prachtig artikel, mooi en prachtig initiatief, mooi en prachtig zingevend… Met regelmaat begeleid ik ook mensen in de terminale fase van hun leven. Los van het moment/de fase waarop ik binnenstap in hun proces, heb ik de ervaring dat de ‘cliënt’ vaak ook nog geholpen kan worden om (positieve) invloed uit te oefenen op het proces. Praten… inderdaad, vragen stellen, welke vragen mogen en kunnen wel en welke vragen mogen en kunnen niet… hoe kan ik iemand helpen die nu al duizend doden sterft vanwege de beangstigende veronderstellingen die ze geleerd hebben omtrent de dood, God, de duivel…etc. Praten helpt. Mensen uitnodigen in de juiste veilige en geborgen sfeer toe te leven naar het moment van punt naar komma, mensen uitnodigen alsnog te praten over dingen waar ze het met zichzelf en/of anderen nog niet over gehad hebben of hier nog niet aan toe waren of het niet durfden aan te kaarten… Ik ben ervan overtuigd dat zo’n app voor velen, ook voor naasten, een ware hulpbron zal zijn. Dank je wel voor dit moois!!
      Hans

      • Bram schreef:

        Bedankt voor je mooie reactie Hans! Anna en ik vinden de app ook heel bijzonder en onderschrijven de doelstellingen helemaal.

        Je zou misschien zeggen dat wij – wat betreft onze eigen situatie – al wel zo’n beetje op één lijn zitten over het onderwerp omdat we ons hier op Hoestie.nl bijna dagelijks mee bezig houden. Maar hoewel de app misschien meer voor de hand ligt voor (bv.) volwassen kinderen van ouderen in de laatste fase, kunnen de vragen in deze app ook ons helpen. Het is namelijk zó makkelijk om het onderwerp gewoon te vermijden, terwijl het zó belangrijk is dat je dat juist niet doet.

        Wat ik nu ook zo mooi vond aan de app, is dat de bedenkers Esther en Ingrid ons vertelden dat het idee in eerste instantie eigenlijk heel anders was. Pas toen ze gingen praten met (…en belangrijker: luisteren naar) de doelgroep, ontstond het idee in z’n huidige vorm. Heel mooi dat er binnen een toch groot bedrijf echt geluisterd wordt naar de behoeften van de beoogde gebruikers. Zo ontstaat betekenisvolle innovatie.

        Ook wil ik nog even zeggen dat ik je zinsnede over “van punt naar komma” erg mooi vind. Dank daarvoor.

  2. Bram en Manon (je nichtje) schreef:

    Mooi❤️ Wij denken aan jullie

  3. Lidewij schreef:

    Wat mooi weer, wat mooi omschreven ook de gast collum. Het raakt me zo, net als het idee, maar ook de manier waarop jij en jullie invulling geven aan je leven nu het zo anders liep dan je ooit eerst dacht. Wat doe je daar toch mooie dingen mee en wat raak je zo veel mensen aan, ook al zie je ze niet. Ik ben fan van je lieve mooie verbindende kaarten, je capsule met liefde, en in dit verhaal onderschrijf ik volkomen hoe het bevragen van de doelgroep zo waardevol (essentieel welhaast) is voor mensen die proberen iets voor een ander te doen. vraag ze wat ze nodig hebben. Dat helpt! ik wens jullie mooie dagen en stuur wat zomerzon naar dat kleine dorpje in Brabant. <3

Laat een reactie achter aan Lidewij Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.